Of ik een blog wilde schrijven over de midlifecrisis. Midlifecrisis? Het was nog nooit in me opgekomen om daarover te schrijven. En dus ging ik me erin verdiepen. Na het lezen van diverse artikelen, realiseer ik me dat heel veel klanten symptomen van een midlifecrisis vertonen. Ik heb het alleen niet als zodanig gelabeld.
“Ik werk al 8 jaar in het onderwijs en elk jaar vertel ik aan mijn vrienden dat dit het laatste jaar is. Welk werk past wél bij mij?”
“Ik wil nú weten van welk werk ik wél energie krijg!”
“Ik heb verschillende functies in verschillende organisaties gehad en ervaar bij elke functie ergernissen. Ik wil weten waar dat vandaan komt.”
“Ik ben nu 57, heb tot nu toe een prima loopbaan en ik wil nog één keer switchen naar werk waar ik meer voldoening ervaar.”
“Ik wil onderzoeken welke werkzaamheden ik kan doen tot mijn pensioen. Ik snak ernaar om eindelijk werk te doen dat ik wél leuk vind.”
In een artikel in de NRC op 4 april jongstleden wordt gerefereerd aan een Brits wetenschappelijke studie. In 2008 bewezen zij dat ‘tevredenheid met het eigen leven’ de vorm heeft van een U. De tevredenheid was hoog in de jongvolwassenheid en op latere leeftijd. Het dal van de U kwam op gemiddeld 46 jaar. Dit patroon was hetzelfde in 72 landen en gold voor mannen en vrouwen. De verklaring van de dip kwam van de Duitse econoom Hannes Schwandt, die 13 jaren lang 23.000 mensen tussen 17 en 85 jaar oud volgde. Zijn conclusie was dat jonge mensen hoge verwachtingen hebben en dat de mislukking daarvan ‘halverwege’ het leven pijnlijker wordt gevoeld dan aan het einde, wanneer mensen berusting en dankbaarheid hebben ontwikkeld.’
Veel van mijn klanten zijn tussen de 30 – 50 jaar en voelen de urgentie om een droom, een wens of verlangen naar maximale voldoening te realiseren in hun werk. Het gevoel van: nu of nooit! Ze zijn zich pijnlijk bewust van het feit dat de verwachtingen uit hun jonge jaren niet zijn uitgekomen en willen daar wat aan doen. Ze willen zo graag een ervaring opdoen met werk waar ze enthousiast over zijn en waar ze energie van krijgen. Deze mensen hebben jarenlang werk gedaan, en doen dat vaak nog steeds, dat hen geen of weinig voldoening geeft. Ze voelen zich beperkt en willen als het ware uit de benauwde of knellende werksituatie stappen. Ze willen inzicht krijgen hoe dat anders kan. Overigens blijkt dat de kans op een midlifecrisis het grootst is als mensen (zowel mannen als vrouwen) ‘vastlopen’ in hun werk of in hun relatie.
Voor al deze mensen gold in de voorgaande jaren steeds de noodzaak om ‘door te gaan’. Een jong gezin, sociale activiteiten, een carrière opbouwen. Er moest geld verdiend worden en momenten van reflectie waren schaars.
Momenten van reflectie worden aangemoedigd door veranderingen. Bijvoorbeeld wanneer de thuissituatie verandert, kinderen het huis uitgaan of minder aandacht vragen; het huis is afbetaald en de noodzaak om een x-bedrag aan inkomsten te genereren is afgenomen. Of op een moment dat je werkzaamheden drastisch veranderen door automatisering en digitalisering. De mate waarin je nadelige effecten ervaart tijdens de midlifecrisis verschillen per persoon. Ik denk dat iedereen in zekere mate symptomen van midlifecrisis tegenkomt die werkgerelateerd zijn. Wat mij betreft heeft het geen zin terug te kijken en te onderzoeken hoe het komt dat je symptomen van een midlifecrisis ervaart. Je leeft nu, je hebt nu vragen en hebt er nu last van.
Een midlifecrisis biedt prachtige aanknopingspunten om te reflecteren op je arbeidzame leven en plannen te maken voor de toekomst. Plannen die aansluiten bij jouw intrinsieke motivatie, plannen die werk leuk maken, voldoening geven en het leven fijner maken. Heb jij behoefte om plannen te maken voor de toekomst? Bel voor meer informatie naar 058 2138680 of mail naar abby@cirkelloopbaan.nl