Casus: Magda, 50 jaar oud en herintreder op de arbeidsmarkt.

Magda komt binnen en voordat ze zit stelt ze me een vraag.

“Abby, al jaren is mijn doel ‘financieel onafhankelijk zijn’, maar het lijkt wel of me dat niet gegund wordt”.

Ik voel meteen aan mijn lijf dat deze vraag complex is. Ik zeg tegen Magda dat ik graag zo wil ingaan op haar vraag maar dat ik nu eerst wil weten wat ze wil drinken. In de tijd dat ik theewater opzet en thee voor haar maak kan ik bij mijzelf checken wat ik voel en waarneem.

De vraag van Magda is doorspekt van emotie.

Negatieve emoties over het feit dat het haar in al die jaren niet gelukt is financieel onafhankelijk te zijn maar ook over haar gevoel dat het haar niet gegund wordt. Het klinkt alsof Magda van mening is dat ze er zelf geen invloed op heeft. Het lijkt erop dat Magda een ander of anderen verantwoordelijk maakt dat het haar niet lukt om financieel onafhankelijk te zijn.

Ik besluit aan Magda te vragen om een toelichting. “Wat bedoel je precies?”

Ze kijkt me aan, met een zorgelijke trieste blik in haar ogen. “Ik doe zo mijn best om werk te vinden maar het lukt me niet.  Ik werk wel maar niet op het niveau wat ik kan en waarvoor ik geleerd heb. Bovendien verdien ik er niet genoeg geld mee om financieel onafhankelijk te zijn.”

Soort gelijke situatie als die van Magda heb ik verschillende keren voorbij zien komen. Allemaal hebben ze kenmerken van hoogopgeleide vrouwen, worden moeder, doen een stapje terug wat betreft werk en willen om wat voor reden dan ook op een moment weer serieus aan het werk.

In de periode dat ze een stapje terug doen, accepteren ze vaak werk dat ze naar hun idee goed kunnen combineren met het opvoeden van kinderen. Vaak werk waarvoor ze overgekwalificeerd zijn. Of ze stoppen met werk.

Wat de reden ook mag zijn en hoe goed de partners met elkaar hebben overlegt, keuzes hebben consequenties.

Magda is gestopt met werken nadat haar 2^e kind werd geboren. Daarna heeft ze 15 jaar lang niet gewerkt. Het jaar dat ze ging scheiden van de vader van haar kinderen besloot ze op zoek te gaan naar werk. Ze wilde weer werken als maatschappelijk werker. Na haar studie heeft ze 9 jaar lang gewerkt als schoolmaatschappelijk werker en dat beviel haar destijds goed. 

De keuze die Magda en haar partner jaren gelden hebben gemaakt hebben met name consequenties voor Magda. Zij heeft een gat van 15 jaar werkervaring én connecties in het werkveld.

Magda kan niet net doen alsof die 15 jaar niet bestaan. Ze zal min of meer opnieuw moeten beginnen. In het gesprek wordt mij duidelijk dat daar de frustratie ligt. Ze had verwacht met een goede opleiding en werkervaring zo weer actief te kunnen worden, op haar opleidingsniveau. De frustratie projecteerde ze op de organisaties waar ze solliciteerde en niet eens werd uitgenodigd voor een gesprek. Toen ik uitlegde dat organisaties liever een kandidaat aannemen die recente werkervaring heeft, snapte ze dat ook wel.

Kortom, een vervelende situatie voor Magda. Voor nu. Magda moet er tijd voor nemen om te ontdekken hoe ze haar financiële onafhankelijkheid alsnog kan realiseren en we maken samen een plan.

• Welke werkzaamheden wil en kan ze doen. Waar krijgt ze energie van?
• Misschien moet ze een studie, bijscholing of training volgen die vereist is om die werkzaamheden te doen.
• Zodra ze weet welke werkzaamheden bij haar passen moet ze zorgen dat ze een netwerk opbouwt van mensen die haar toekomstige collega’s kunnen worden. Netwerkgesprekken voeren met die mensen.
• Eventueel stage lopen/vrijwilligers werk doen bij potentiële toekomstige werkgevers.

Magda gaat aan de slag. Ze heeft een doel en een plan. Een plan om stapsgewijs steeds dichter bij haar doel te komen.

Het zal haar gaan lukken, daar heb ik vertrouwen in.