Hoe beleef jij jouw keuzes?

Sonja maakt gebruik van het ontwikkel advies. Het ontwikkel advies is een door de overheid volledig gesubsidieerd traject voor alle werkenden om een plan te maken voor de toekomst.

Sonja heeft in haar leven keuzes gemaakt waarvan ze nu spijt heeft. Met name de opleidingen die ze niet heeft afgemaakt. Ze vertelt wat destijds de beweegredenen zijn geweest om die keuzes te maken.

Wat me opvalt in haar verhaal is dat de aanleiding om te stoppen met een opleiding altijd te maken heeft met de situatie of met anderen. De docenten deden hun werk niet goed, de medestudenten waren niet gemotiveerd, de stages waren niet op niveau, etc. Geen enkele oorzaak had met haar te maken. Sonja legde me uit dat zij in die omstandigheden geen andere keuze had dan stoppen met de bewuste opleiding.

Als ik zo’n verhaal hoor roept dat bij mij meteen 2 vragen op: Wat is jou aandeel in de keuze en wat hebben deze keuzes jou opgeleverd?

Deze vragen kunnen confronterend zijn en sommigen weten er geen antwoord op.

Waar het mij om gaat zijn 2 dingen.

1. Draagt Sonja verantwoordelijkheid voor haar keuzes?
2. Uit elke nare, verdrietige gebeurtenissen is iets positiefs te halen.

Sonja vertelt haar geschiedenis met opleidingen en meldt meteen wie of wat de oorzaak was dat ze moest stoppen. Ze legt daarbij de schuld bij de situatie of bij een ander persoon. Dat Sonja de keuze maakt legt ze uit alsof ze niet anders kon omdat de situatie zo was of de ander zo deed. Ze legt de verantwoordelijk van haar keuze buiten haarzelf.

De tweede is wat ingewikkelder. Bij de meeste mensen kost dit veel meer tijd. Een nare of verdrietige gebeurtenis heeft impact op je leven. Het doorvoelen van de situatie, het delen wat het met je doet zodat het steeds minder een onderdeel van je dagelijkse leven wordt vraagt tijd. Na verloop van tijd, als je terug kan kijken naar die gebeurtenis, weet je nog dat het toen heel vervelend was en kan je misschien ook nog voelen hoe je je toen voelde.

Én er is verschil. Het verschil ligt in de intensiteit van het gevoel. Doordat het gevoel minder intens wordt kan je er makkelijker met een afstand naar kijken. Je wordt meer een toeschouwer dan iemand die er onderdeel van uitmaakt.

Waar het mij in dit punt om gaat is dat je heel vaak iets ontvangt, tegenkomt of start wat niet was gebeurd als je die nare, verdrietige gebeurtenis had meegemaakt. Doordat je die nare verdrietige gebeurtenis hebt ervaren kom je in aanraking met iets anders, iets positiefs. Iets wat je niet was tegengekomen als die gebeurtenis aan jou voorbij was gegaan.

Zodra je bewust bent van het positieve verzacht ook dit de nare en verdrietige gebeurtenis.

In de gesprekken met Sonja richt ik me op de verantwoordelijkheid van haar eigen keuzes. Zodra zij realiseert dat ze sturing kan geven aan haar eigen keuzes zijn haar mogelijkheden voor de toekomst veel groter.

Ze neemt dan haar toekomst in eigen handen en dat is nodig om te blijven meedoen in de werkende wereld van nu en in de toekomst.